Tsja. Het één is een oorzaak, het ander een gevolg. Maar wat is wat?
Er bestaat een klassieke grap die de houding van de politie illustreert.
Een man komt in paniek het politieburo binnenrennen en vraagt onmiddellijke hulp.
“Agent! Agent! Kom snel! Mijn dochtertje wordt aangevallen door een pitbull!”
De dienstdoende agent achter de balie: “Dat kan niet meneer, die zijn verboden.”
De verkoop van bouwgrond is voor veel gemeenten een onontbeerlijke bron van inkomsten.
Doordat onder het bewind van Rutte veel taken van de landelijke overheid zijn afgestoten naar gemeenten (o.a. Wet Maatschappelijke Onrust, Jeugdzorg) zonder daarbij voor een sluitende financiering te zorgen, zien gemeenten zich nu genoodzaakt om op andere manieren de begroting rond te krijgen. Daarom willen ze bouwgrond graag tegen een goede prijs verkopen.
tl;dr: het is allemaal de schuld van Rutte (en Balkenende, voor hem).
De Speld heeft een serie korte verkiezingsspotjes voor de Partij tegen de Burger.
Daar kunnen genoemde heren naadloos bij aansluiten gezien het oorverdovende gebrek aan inhoud dat als een zure, giftige wolk rond hun algemene optreden hangt. En als ik zo naar de fotos kijk, is het gemakkelijk om je voor te stellen dat ze in het echt ook nog een beetje onhygiënisch ruiken.
Geen spruitjeslucht, dat niet. Meer een vuilniszak die al een week lang in de studentenflat bij de lift ligt en door ratten op zoek naar voedsel is opengeknaagd (maar ook de ratten werden teleurgesteld door het gebrek aan verteerbare inhoud).
Nog een paar:
Een plastic rietje.
Verschil tussen optimist en pessimist.
Pessimist: “Godverdomme wat is het heet! Het kan niet veel erger”
Optimist: “Welnee, joh. Het kan nog véél heter!”
Sociale visie van de VVD: klootjesvolk allemaal even slecht is ook gelijk!
Zet die arme man toch op wachtgeld!
Het is een delicate balans. Als je teveel beveligingsmaatregelen aanlegt vinden mensen dat lastig en vinden ze manieren om ze te omzeilen, of ze gebruiken gewoon het product niet meer. Als je te weinig maatregelen aanlegt wordt het makkkelijk voor kwaadwillenden om kwaad te willen.
En de perceptie van wat aanvaardbaar is verschuift ook.
Toen ik in 1987 voor het eerst een PC met netwerk kreeg op de werkplek vond ik het maar wat lastig om iedere ochtend mijn wachtwoord in te moeten tikken. En tegenwoordig zijn bij mij thuis alle notebooks en PC’s met encryptie bij opstarten beveiligd zodat niemand onrechtmatig bij mijn bestanden kan komen, ook de overheid niet als ik dat niet wil.
Tip voor de kiesraad: schakel over naar SD kaarten. Die hebben een write protect tab. Als je het zeker wilt weten kun je die vastlijmen met superglue. Een kaartlezer met USB aansluiting kost een paar Euro en is overal verkrijgbaar.
Voor extra security kun je het met pgp encrypten en dan het password en eventueel een checksum apart via de gewone post versturen.
Nou, welkom dan maar.
Hee, Tony! Jij hier?
Op zich wel, maar mijn kat klaagt dat zij er niet goed bij kan met al dat water.
Scheve dingetjes piesen ook zoals mijn goede vader zei.
Al sinds 2010, in dit geval. Daarvòòr hadden we acht jaar lang Balkenende, nog zo’n zalvende zeperd.
De meesten van jullie weten niet beter, maar ooit was Nederland dus géén bananenrepubliek.
Je kan van Beatrix zeggen wat je wilt, heel veel zelfs als de muze mij beroert (ik ben geen fan van WimLex), maar de treinen reden tenminste op tijd.
Volgens mijn berekeningen valt er minstens één Kerstdag op de 26ste. Er is dit jaar zelfs een kleine kans dat ze alle drie op de 26ste vallen.
Mits het regent in September, uiteraard. Maar daar ziet het wel naar uit.